77 Χρόνια από τον Βομβαρδισμό του Βουργαρελίου

Το Βουργαρέλι.


Η φωτογραφία του Βουργαρελίου μετά τον βομβαρδισμό είναι από το αρχείο του Συνταγματάρχη Tom Barnes, που βρισκόταν στην περιοχή με τις δυνάμεις του Ναπολέων Ζέρβα.

Ο Βομβαρδισμός του Βουργαρελίου όπως τον έζησα από το διπλανό χωριό, τη Χώσεψη, από όπου κατάγομαι...

Βρισκόμουν στην θέση Καλτσιώνα στα πατρικό του πατέρα μου. Ήταν πρωί γύρω στις 5-6 ώρα, 5η Μαίου του 1943. Ήμασταν στην αυλή μαζί με την βάβω μου  και τους μπαρμπάδες μου Γιώργο  και Χρήστο, αδέρφια του πατέρα μου. Ετοιμαζόμασταν για τις δουλειές όπου ξαφνικά ξεπροβάλουν από τα δυτικά μια τριάδα Stukas σε χαμηλό ύψος.

Ακολουθούσε και άλλη και άλλη, προερχόμενα από τα Γιάννενα με κατεύθυνση προς το Βουργαρέλι, όπου υπήρχε ένα τάγμα ανταρτών του ΕΔΕΣ με διοικητή τον Αγόρο. Σε αυτό το τάγμα υπηρετούσε ο πατέρας μου. 

Αφού μετρήσαμε τα αεροπλάνα, δεν θυμάμαι πόσα, αλλά πάνω από 20, λέγει τότε ο μπάρμπα-Γιώργος :"Τώρα δεν γλυτώνει κανένας. Θα τους βρούμε μέσα στο καφενείο στην πλατεία". Ακούω αυτά εγώ, ήμουν τότε 11 χρονών, το βάζω στα πόδια να πάω στο Βουργαρέλι. Φώναζαν αυτοί να γυρίσω πίσω, εγώ δεν άκουγα τίποτα. 

Αφού έφτασα  στην θέση Αμπέλια, ένα ύψωμα πάνω από το χωριό, (το Βουργαρέλι απέχει 12 χλμ από το χωριό και από Καλτσιώνα μέχρι το κέντρο του χωριού μου είναι 5-6 χλμ) τα αεροπλάνα έριχναν τις βόμβες στο Βουργαρέλι και έκαναν στροφές πάνω από το δικό μας χωριό. Κάνανε κάθετες εφορμήσεις (σημ. με μεγάλο θόρυβο λόγω εδικής σειρήνας). Ένα πέρασε τόσο κοντά μου που είδα τον πιλότο. Φοβήθηκα. Νόμισα ότι κυνηγάνε εμένα και έτσι δεν προχώρησα αλλά κάτω σε μια πλαγιά απόκρημνη με κίνδυνο να κατρακυλήσω κάτω στο ρέμα. Παρόλο αυτά κατάφερα να κατέβω στον μαχαλά Ευαγγελίστρια, εκεί που είχε κτίσει καινούργιο σπίτι ο πατέρας μου.

Την άλλη μέρα το πρωί ήρθε ο πατέρας μου συνοδευόμενος από τον νονό μου Αντώνη Τσιρώνη με το ένα χέρι μπαταρισμένο και την γενειάδα του κόκκινη γιατί ένα βλήμα τον είχε πάρει ξώφαλτσα πάνω από το αυτί. Απολογισμός πολλοί νεκροί και πολλοί τραυματίες. 

Μεταξύ των νεκρών ήταν και μια κοπέλα, Λέλα την λέγανε, κόρη του Κώστα Παπαδόπουλου, αξιωματικού τους ΕΔΕΣ. Αυτή την κοπέλα που ήταν αν θυμάμαι καλά 18-20 χρονών την πήρε ο πατέρας μου (παρόλο τραυματίας ήταν πολύ δυνατός στα χέρια) μέχρι την "Δρακότρυπα" όπου την νύχτα κατέληξε. Την είχε χτυπήσει βλήμα στη κοιλιακή χώρα. Προσπάθησαν οι γιατροί να την σώσουν αλλά με τι μέσα.. Ο πατέρας μου είχε το χέρι κρεμασμένο με επίδεσμο για πολύ καιρό ώσπου ένας Άγγλος χειρούργος, τον χειρούργησε. Είχε δύο θραύσματα μέσα στο χέρι, λίγο πιο πάνω από τον καρπό από βόμβα.     

 

Οι Άγγλοι τότε κάνανε ρίψεις σε μια θέση στο βουνό πολεμοφόδια και ρουχισμό. Με αυτές τις ρίψεις κατέβαιναν και Άγγλοι με αλεξίπτωτα.Έτσι βρέθηκε και ο γιατρός που έσωσε το χέρι του πατέρα μου που κινδύνευε να πάθει γάγγραινα.

(Δρακότρυπα σπήλαιο μέσα στα έλατα χωριτηκότητας 100 ατόμων  1.5χλμ από το κέντρο του  Βουργαρέλιου).

Ευριπίδης Ι Κουτσοσπύρος.

Πηγή